به گزارش شهر و صنعت، حادثه معدن مهماندویه دامغان که در روز دوشنبه ۱۸ فروردین ۱۴۰۴ در معدن «جواهر زغال» واقع در ۳۵ کیلومتری شمال شرقی دامغان رخ داد، بار دیگر پرسش‌هایی جدی در مورد وضعیت ایمنی معادن و نحوه نظارت بر فعالیت‌های پیمانکاران به میان آورد. در این حادثه، گازگرفتگی در داخل معدن منجر به مرگ هفت معدنکار شد که سه نفر از آنان اتباع خارجی و چهار نفر ایرانی بودند. این حادثه تلخ نه تنها داغی بزرگ برای خانواده‌های قربانیان به همراه آورد بلکه بار دیگر بی‌توجهی به مسأله ایمنی در معادن و عدم نظارت دقیق بر فعالیت پیمانکاران را آشکار ساخت.

واکنش‌های مسئولان به حادثه معدن مهماندویه دامغان

حادثه معدن مهماندویه دامغان با توجه به مرگ هفت کارگر در حالی اتفاق افتاد که گزارشات اولیه حکایت از بی‌توجهی به مسائل ایمنی و اشتباهات فردی داشت. این حادثه با واکنش فوری مسئولان و مقامات روبه‌رو شد. دکتر مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور ایران، ضمن ابراز تأسف شدید از وقوع این حادثه، دستوری فوری به وزیر صنعت، معدن و تجارت صادر کرد و خواستار رسیدگی سریع و دقیق به دلایل وقوع آن شد. وزیر صمت بلافاصله به محل حادثه رفت و پس از بررسی‌های انجام شده، اعلام کرد که معدن مذکور به دلیل غیرفعال بودن، تمامی تجهیزات خود را جمع کرده بود و این امر باعث شد تا سوالاتی جدی در مورد دلیل حضور کارگران در این معدن به وجود آید.

بررسی علت حضور معدنکاران در معدن غیرفعال

پس از پیگیری‌های بیشتر، مسئولان معدن به این نتیجه رسیدند که کارگران باید تحت شرایط خاصی وارد معدن می‌شدند، اما این مسئله هنوز به درستی مورد بررسی قرار نگرفته است. گزارش‌های اولیه نشان می‌دهد که معدنکاران برای انجام کارهایی که به‌طور رسمی مجاز نبودند، به این معدن آمده بودند. در نتیجه، مسئولان به بررسی این مسئله و راستی‌آزمایی دقیق‌تر دلایل حضور آنها در معدن پرداختند. وزیر صنعت همچنین اعلام کرد که کمیته‌ای فنی برای بررسی ابعاد مختلف این حادثه تشکیل خواهد شد و نتایج آن به‌زودی به اطلاع مردم خواهد رسید.

بی‌توجهی به ایمنی و تکرار حوادث مشابه؛حادثه معدن مهماندویه دامغان

حادثه معدن مهماندویه دامغان تنها یک نمونه از حوادث مشابه در صنعت معدنکاری کشور است که در آن بی‌توجهی به مسائل ایمنی و نظارت‌های ضعیف موجب از دست رفتن جان کارگران شده است. با وجود تأکیدهای مکرر دولت و مقامات مسئول در خصوص لزوم رعایت استانداردهای ایمنی و استفاده از تجهیزات حفاظتی، همچنان شاهد وقوع حوادث مرگبار در معادن کشور هستیم. این مسئله حاکی از ضعف در نظارت‌ها و عدم توجه کافی به ایمنی معادن است. بسیاری از پیمانکاران، به‌ویژه در مناطقی که معادن کوچک‌تری دارند، هزینه‌های لازم برای تأمین ایمنی کارگران را کاهش می‌دهند و به این ترتیب جان معدنکاران را به خطر می‌اندازند.

نظارت‌های ضعیف و عدم توجه به ایمنی معادن

در شرایطی که چنین حوادثی روز به روز تکرار می‌شود، مسئولان و دستگاه‌های دولتی همچنان به‌طور غیرجدی با مسأله ایمنی معادن برخورد می‌کنند. این در حالی است که در بسیاری از کشورها، ایمنی معادن یکی از اولویت‌های اصلی در مدیریت معادن است و استانداردهای بسیار سخت‌گیرانه‌ای برای حفاظت از جان کارگران وجود دارد. در ایران، علیرغم وجود قوانین متعدد در خصوص ایمنی کارگران معدن، هنوز شاهد رعایت نشدن این قوانین در بسیاری از معادن هستیم.

اقدامات دولت و قوه قضائیه در پی حادثه

به دنبال این حادثه، مسئولان دولتی و دستگاه‌های قضائی به فکر اقدامات جدی‌تر برای جلوگیری از وقوع حوادث مشابه افتاده‌اند. ولی به نظر می‌رسد که اقدامات هنوز به‌طور کامل کارساز نبوده است. دولت باید به‌طور جدی‌تری با پیمانکارانی که به مسائل ایمنی اهمیت نمی‌دهند، برخورد کند. همچنین دستگاه قضائی باید با قاطعیت بیشتری به پرونده‌های مربوط به حوادث معدن رسیدگی کرده و با خاطیان برخورد کند تا این‌گونه حوادث تبدیل به یک تجربه عبرت‌آموز برای دیگر پیمانکاران و مسئولان شود.

ضرورت نظارت‌های مستمر و دقیق بر معادن

حادثه معدن مهماندویه دامغان همچنین بار دیگر بر ضرورت نظارت‌های مستمر و دقیق بر عملکرد معادن تأکید کرد. در شرایطی که معادن در بسیاری از نقاط کشور در حال فعالیت هستند، مسئولان باید به‌طور منظم از آنها بازدید کنند و هرگونه نقض قوانین ایمنی را مورد پیگرد قرار دهند. این حادثه تلخ به وضوح نشان داد که نظارت‌ها به‌ویژه در معادن کوچک و غیرفعال باید بیشتر از پیش تقویت شود. مسئولان باید بدانند که جان کارگران مهم‌ترین سرمایه کشور است و هیچ‌چیز نباید از آن بیشتر اهمیت داشته باشد.

پاسخ به حادثه معدن طبس و لزوم تغییرات در ایمنی معادن

لازم به ذکر است که حادثه معدن طبس که در مهرماه سال گذشته منجر به مرگ ۵۳ معدنکار شد، هنوز در یاد مردم و مسئولان باقی‌مانده است. انتظار می‌رفت که پس از این حادثه فاجعه‌بار، اقدامات جدی‌تری در راستای بهبود ایمنی معادن و نظارت دقیق بر فعالیت‌های آنها انجام شود، اما همچنان شاهد حادثه‌هایی همچون حادثه معدن مهماندویه دامغان هستیم. بنابراین، این پرسش مطرح می‌شود که چرا هنوز وضعیت ایمنی معادن بهبود نیافته و چرا پس از هر حادثه، مسئولان تنها به صدور بیانیه‌های تسلیت اکتفا می‌کنند؟

نتیجه‌گیری: آیا حادثه معدن مهماندویه دامغان  به فراموشی سپرده خواهد شد؟

در نهایت، باید منتظر ماند و دید که آیا مسئولان به‌طور واقعی از این حادثه درس خواهند گرفت یا اینکه همچنان نظارت‌ها به‌صورت سطحی و غیرجدی ادامه خواهد یافت. باید تأکید کرد که اقدامات قانونی و سختگیرانه تنها راه جلوگیری از وقوع حوادث مشابه و حفاظت از جان کارگران است. این موضوع باید به اولویت اصلی دولت و دستگاه‌های نظارتی تبدیل شود تا دیگر شاهد از دست رفتن جان معدنکاران بی‌گناه نباشیم.

انتهای پیام/