به گزارش شهر و صنعت، صندلی ریاست دانشگاه‌های کشور همچنان بلاتکلیف مانده است؛ در مدت ۶ ماه اول مسئولیت وزیر علوم، از مجموع ۸۹ دانشگاه کشور، ۲۹ دانشگاه سرپرست منصوب شده‌اند که تنها حکم ۷ نفر آن‌ها تایید شده است. این در حالی است که ۶۰ دانشگاه هنوز تحت مدیریت روسای پیشین اداره می‌شوند.
نحوه انتصاب روسای دانشگاه‌ها و فرآیند تایید
صندلی ریاست دانشگاه‌های کشور بر عهده وزیر علوم است. طبق قانون، فردی که به عنوان رئیس دانشگاه معرفی می‌شود باید به شورای عالی انقلاب فرهنگی معرفی و توسط این شورا تایید شود. فرآیند انتصاب به این صورت است که وزیر علوم فردی را به عنوان سرپرست معرفی می‌کند و سوابق او توسط کمیته‌ای در شورای عالی انقلاب فرهنگی بررسی می‌شود. اگر این کمیته تایید کند، حکم رسمی صندلی ریاست او صادر می‌شود.
کمیته انتصاب و نقش اعضا در فرآیند انتخاب
صندلی ریاست دانشگاه‌ها از شش عضو تشکیل شده است. این اعضا شامل رئیس نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها، وزیر علوم، وزیر بهداشت، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، رئیس هیات نظارت و بازرسی شورای عالی انقلاب فرهنگی و یک نفر از اعضای حقیقی شورای عالی انقلاب فرهنگی می‌باشند.
مدت زمان صندلی ریاست دانشگاه‌ها و گزینه‌های سرپرست
طبق مصوبه «آئین‌نامه جامع مدیریت دانشگاه‌ها»، مدت زمان ریاست هر دانشگاه چهار سال است. در صورتی که حکم رئیس دانشگاه توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی تایید نشود، وزیر علوم می‌تواند تا مدت ۶ ماه فردی را به عنوان سرپرست منصوب کند.
انتخاب سرپرستان و دانشگاه‌های بدون رئیس
در ۶ ماه گذشته، ۲۹ سرپرست برای دانشگاه‌ها منصوب شده‌اند، اما هنوز ۶۰ دانشگاه از جمله پنج دانشگاه بزرگ صنعتی شریف، شهید بهشتی، امیرکبیر، علم و صنعت و الزهرا با روسای پیشین خود اداره می‌شوند.
پایان دولت سیزدهم و تأثیر آن بر انتصابات
با پایان زودهنگام دولت سیزدهم، بسیاری از روسای دانشگاه‌هایی که توسط وزیر علوم پیشین منصوب شده‌اند، هنوز حداقل یک سال از حکم چهار ساله خود باقی دارند. این موضوع باعث شده است که آینده آن‌ها در هاله‌ای از ابهام قرار گیرد.
سرعت کند انتصابات تحت نظر وزیر علوم
وزیر علوم، حسین سیمایی صراف، در ابتدا با اظهارات خود اعلام کرد که انتصابات بر اساس عملکرد افراد انجام خواهد شد، نه فقط بر اساس اینکه کسی پیش‌تر منصوب شده باشد. با این حال، روند انتصابات در دوره او تا کنون کندتر از دوره وزرای پیشین بوده است.
مقایسه روند انتصاب در دوره‌های مختلف
مقایسه روند انتصاب روسای دانشگاه‌ها در ۶ ماه اول مسئولیت سیمایی صراف و محمدعلی زلفی‌گل، وزیر علوم دولت سیزدهم، نشان می‌دهد که زلفی‌گل در این مدت ۵۸ رئیس دانشگاه را تغییر داده، در حالی که سیمایی صراف تاکنون تنها ۲۹ سرپرست منصوب کرده است.
سرپرستان دانشگاه‌ها و انتظار برای تایید شورای عالی انقلاب فرهنگی
با وجود اینکه سرعت تغییرات در دوره سیمایی صراف نصف زمان مشابه در دوره زلفی‌گل بوده است، تنها ۷ رئیس دانشگاه از ۳ جلسه کمیته تایید صلاحیت، تایید شده‌اند. در این بین، بسیاری از سرپرستان دانشگاه‌ها هنوز منتظر تایید نهایی هستند.
چرا روند تایید حکم‌ها کند است؟
در حال حاضر، سوال اصلی این است که چرا روند تایید حکم روسای دانشگاه‌ها با کندی پیش می‌رود. آیا وزارت علوم در معرفی افراد به شورا تعلل می‌کند یا شورای عالی انقلاب فرهنگی نسبت به انتصابات وزیر علوم انتقاداتی دارد؟
دانشگاه تهران و ابهامات پیرامون آن
انتخاب رئیس دانشگاه تهران همیشه اهمیت ویژه‌ای دارد. در این دوره نیز، انتخاب سرپرست دانشگاه تهران شرایط خاص خود را داشت. در حالی که پیش از این، برخی رؤسای دانشگاه تهران از طریق انتخابات شورای مشورتی انتخاب می‌شدند، اکنون این موضوع دوباره مورد توجه قرار گرفته است.
تشکل‌های دانشجویی و صندلی ریاست رئیس دانشگاه تهران
در پی اظهارات وزیر علوم مبنی بر تشکیل کمیته‌ای برای انتخاب رئیس دانشگاه تهران، برخی تشکل‌های دانشجویی نگرانی‌هایی درباره سیاسی شدن انتصابات ابراز کردند. این نگرانی‌ها باعث شد تا برخی خواستار حضور نمایندگان تشکل‌های دانشجویی در این فرآیند شوند.
بلاتکلیفی در صندلی ریاست دانشگاه‌ها و فشارهای مختلف
این بلاتکلیفی و کندی در انتصابات موجب شده است که برخی از رؤسای دانشگاه‌ها نتوانند برنامه‌های جدیدی برای دانشگاه‌های خود ارائه دهند. از سوی دیگر، برخی منابع حاکی از این است که سیمایی صراف تحت فشار گروه‌ها و جریانات مختلف برای تصمیم‌گیری‌های سریع‌تر است.
صندلی ریاست دانشگاه‌ها؛ کشمکش‌ها و چالش‌ها
صندلی ریاست دانشگاه‌ها همیشه یکی از حساس‌ترین و مهم‌ترین موقعیت‌ها در نظام آموزشی کشور به شمار می‌رود. انتخاب افراد برای این جایگاه نه تنها به سیاست‌های آموزشی و پژوهشی کشور مربوط است، بلکه تأثیر مستقیم بر آینده دانشگاه‌ها و کیفیت آموزشی دارد. در این مدت، با توجه به بلاتکلیفی موجود، شایعات و گمانه‌زنی‌های زیادی درباره ادامه یا تغییر روسای فعلی وجود دارد. بسیاری بر این باورند که صندلی ریاست دانشگاه‌ها باید به افرادی سپرده شود که توانایی ایجاد تحولات مثبت در محیط‌های علمی را داشته باشند و در عین حال از فشارهای سیاسی به دور باشند. اما با روند کند انتصابات، هنوز مشخص نیست که آیا این انتصابات تغییرات لازم را به همراه خواهند داشت یا خیر.
پایان بلاتکلیفی؛ نیاز به تغییرات یا ثبات مدیریتی؟
در پایان، این سوال مطرح است که آیا صندلی ریاست دانشگاه‌ها به ثبات مدیریتی نیاز دارند یا تغییرات جدید برای بهبود وضعیت ضروری است؟ با توجه به وضعیت کنونی، هنوز سرنوشت بسیاری از دانشگاه‌ها و سرپرستان آن‌ها در ابهام باقی مانده است.
انتهای پیام/
https://shahrosanaatkhabar.ir/?p=14063
