در نوار غزه مرگ دیگر یک استثنا نیست؛ بلکه به یک اتفاق روزانه تبدیل شده است و کودکانی که می‌توانند از بمباران‌های دشمن وحشی صهیونیستی جان سالم به‌در ببرند، یکی پس از دیگری بر اثر گرسنگی جانشان را از دست می‌دهند.

مرگ پی‌درپی کودکان و نوزادان نوار غزه از شدت گرسنگی

در غزه پدر و مادرها هر روز با فرزندان خود خداحافظی می‌کنند، نه به‌دلیل بیماری‌های همه‌گیر یا بلایای طبیعی، بلکه صرفاً به این علت که نمی‌توانند لقمه‌ای غذا برای نجات آنها پیدا کنند. بیمارستان‌های غزه به‌سرعت در حال ثبت اسامی کودکانی هستند که از شدت گرسنگی جانشان را از دست داده‌اند و همه این اتفاقات در حالی می‌افتد که جهان ساکت نشسته است و میان مرگ وجدان و انسانیت، درد نوار غزه را صرفاً تماشا می‌کند.

عصر دیروز مجتمع پزشکی ناصر در جنوب نوار غزه، از مرگ «عبدالحمید الغلبان» کودک اهل خان‌یونس بر اثر سوءتغذیه خبر داد و همزمان با آن مجتمع پزشکی الشفاء در شهر غزه هم اعلام کرد که یک نوزاد ۴۰روزه به‌نام یوسف الصفدی، بر اثر سوء تغذیه جان باخته است.

منابع پزشکی غزه گزارش دادند که تنها طی دو روز ۲۳ فلسطینی از شدت گرسنگی جانشان را در غزه از دست داده‌اند و مرگ بر اثر گرسنگی که یک اتفاق وحشتناک در عصر جدید به‌شمار می‌رود، درنوار غزه تبدیل به امری عادی شده است. مردم غزه در حالی از شدت گرسنگی جان می‌دهند که ده‌ها هزار کامیون حامل مواد غذایی پشت گذرگاه‌ها مانده‌اند و رژیم جنایتکار صهیونیستی با حمایت آمریکا و غرب که بزرگترین مدعیان آزادی و حقوق بشر در جهان هستند، اجازه ورود این کامیون‌ها را نمی‌دهد.

وقتی تکه‌ای نان خشک برای کودکان غزه تبدیل به کالای لوکس می‌شود!

خانواده ابوزرقا، یکی از خانواده‌های فلسطینی در نوار غزه است که درد هزاران خانواده خسته از گرسنگی را در خود جای داده است. عبدالله ۵ساله و حبیبه ۵ماهه بعد از مرگ برادر بزرگترشان محمد به‌دلیل سوءتغذیه، اکنون خودشان هم در حال جان‌دادن هستند.

عبدالله از پوکی استخوان، انحنای قفسه سینه، پارگی ریه و مشکل در تنفس در حال حرکت رنج می‌برد و خواهرش حبیبه گرفتار بزرگ شدن کبد، تورم شکم و سوءتغذیه شدید است و نه‌تنها دارو، بلکه هیچ غذایی هم برای آنها پیدا نمی‌شود.

پزشکان وضعیت عبدالله و حبیبه را بسیار بحرانی توصیف و تأکید کردند که جان آنها هر لحظه در خطر است؛ مگر اینکه فوراً برای درمان به خارج از غزه منتقل شوند که آن هم با توجه به محاصره مداوم رژیم صهیونیستی علیه غزه، رؤیایی دور از دسترس به‌نظر می‌رسد.

در همین زمینه کاربران در شبکه‌های اجتماعی واقعیت تلخ پیشِ‌روی کودکان غزه را فراتر از تراژدی توصیف و اعلام کردند: غزه جایی است که حتی غذا برای کودکان گرسنه پیدا نمی‌شود و تکه‌ای نان خشک تبدیل به کالای لوکس شده است و پدر و مادرها نمی‌توانند آن را برای فرزندانشان فراهم کنند.

برخی از کاربران هم کودکان غزه را با چهره‌های رنگ‌پریده، بدن‌های نحیف و چشمان گودرفته، به کودکانی که در دوران قحطی در سومالی دیده می‌شدند تشبیه و تأکید کردند: البته تفاوت بسیار بارزی میان کودکان غزه با کودکان سومالی است؛ این‌که فاجعه در غزه طبیعی نیست و یک مجازات جمعی است که مقابل دیدگان جهانیان انجام می‌شود.

یکی از فعالان نوشت: در سومالی، قحطی نتیجه بلایای طبیعی و خشکسالی بود، اما در فلسطین قحطی نتیجه مرگ انسانیت است، غزه زیر آتش اشغال و گرسنگی قرار دارد و جهان فقط تماشا می‌کند، کودکان غزه روزهای طولانی است که با شکم گرسنه می‌خوابند و سنگ به شکمشان می‌بندند.

بی‌پناه‌ترین انسان‌های دنیا

یک کاربر دیگر نوشت: در غزه مرحله گرسنگی به اوج خود رسیده است و ما چیزی را تجربه می‌کنیم که قابل توضیح نیست. بدن‌های مردم غزه در حال فروپاشی است و اعضای بدن آنها یکدیگر را می‌خورند و سلول‌های خونی به‌آرامی در حال مرگ هستند. حتی وقتی پشه‌ای مردم غزه را نیش می‌زند بدن آنها قدرت مقاومت ندارد. در اینجا غش‌کردن بر اثر گرسنگی در خیابان‌ها امری عادی شده است و انگار جهانیان به آن عادت کرده‌اند.

وی افزود: این اتفاقی است که برای بزرگسالان در غزه می‌افتد، اما در مورد کودکان چطور؟ کدام پدر و مادری می‌تواند این میزان از رنج و درد کودک خود را تحمل کند و حتی قدرت فراهم ساختن لقمه‌ای نان برای او نداشته باشد؟ کودکان در غزه یکی پس از دیگری بر اثر گرسنگی می‌میرند و تنها کاری که ما می‌توانیم بکنیم تماشای مرگ آنهاست، آیا تا به حال جنایتی این‌چنین در دنیا دیده‌اید؟

فعالان شبکه‌های اجتماعی همچنین آنچه را در نوار غزه اتفاق می‌افتد، جنایت مرگ جمعی ناشی از گرسنگی توصیف و تأکید کردند: اکنون در قرن بیست‌ویکم در حالی که جهان همچنان چشم خود را بسته است و تنها به صدور بیانیه بسنده می‌کند، کودکان نوار غزه بی‌پناه‌ترین انسان‌های جهان هستند و محکوم به مرگ شده‌اند.

این کاربران تأکید کردند: گرسنگی در نوار غزه با هر چیزی که ما می‌شناسیم، فرق می‌کند، گرسنگی در اینجا به‌معنای دیر آماده شدن غذا یا نبودن ظرف غذا روی میز نیست؛ بلکه محرومیت دائمی و شدیدی است که بدن کودکان، زنان و سالمندان را ویران می‌کند و روح مردانی را که مقابل گریه فرزندانشان درمانده هستند، می‌خراشد. کودکان غزه جرمشان این است که اهل غزه هستند و به همین خاطر محکوم به محرومیت از زندگی می‌شوند.

انتهای پیام/